آوای سبز: ….اوایل دهه ی سالهای پنجاه بود، من و انوش صالحی و شاهرخ ارض پیما، بخاطر ذوق و علاقه وافر به مطالعه کتاب و کتابخوانی داشتیم ، تصمیم گرفتیم کتابخانه ای کپری (چپری) در کُوگه محله (۱) لشکاجان دایر نماییم و کتابهایی از نویسندگان بزرگ همچون ؛ صادق هدایت ، صادق چوبک ، ارونقی کرمانی ، جلال آل احمد ، صمد بهرنگی و …را به معرض مشتاقان علم و ادب قرار دهیم.
یادم بود از سپاهی دانش محله مان شادروان محرم رحمانی فردی فاضل و متواضع و انسان دوست هر روز ساعت 5 عصر تابستان با همان لباس سپاهی دانشی اش به کتابخانه سر می زد و ما را تشویق به کتاب و کتابخوانی می کرد و این کار هر روزه اش ، شوق و اشتیاق مارا به کتاب و کتابخوانی دوچندان می کرد و آن روزها مبلغ پنج تومان به کتابخانه اهداء نمود و اصرار داشت کتاب بخرید و کتابهایتان را زیاد کنید و این حرفش مایه ی دلگرمی ما شد و پس از آن تعداد کتابخوان ها زیادتر؛ و پس از چند سالی آن ابر مرد دانش دوست و فروتن و ازدواجشان با همسایگی مان، خانواده مصفا، دیگر زیارتشان نکردیم و حکایت آن انسان وارسته جرقه ای بود برای ما و ادب دوستان و کتاب خوانانی که در بچگی دنبال کشف و شهود هستند.
ایشان سالهای متمادی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در فرمانداری «بعنوان مسئول حراست » شهرستان تالش ( غرب استان گیلان ) منشاء خدمات فرهنگی و اجتماعی فراوانی به مردم نجیب تالش بودند .
خداوند این مرد فاضل و مدیر و مدبّر را غریق رحمت خود فرماید. یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
۱.روستای لشکاجان سه منطقه نام داشت. یکی «دنگه سره» و دومی «هاجرمحله» و سومی «کوگه محله»نام داشت.
به قلم محمّد ارض پیما لشکاجانی
انتهای پیام/
