برای زیستن در حقیقت، قبل از مردن باید مرد/یادداشت
آوای سبز: دکتر کاظمی پیرامون مسئله درد و رنج، مطلبی مرقوم و برای ما ارسال کردند که در ادامه می آید:
برای زیستن در حقیقت، قبل از مردن باید مرد
درد: درد یک احساس ناخوشایند هشدار دهنده است که انسان را تهدید و آگاه میکند تا کاری برای آن انجام دهد. این آگاهی هم برای بقا و هم سازش است.
درد گاهی کمککننده و گاهی بد است که اگر طول بکشد رنج بههمراه میآورد.
رنج: رنج نیز یک احساس ناخوشایند است که ابعاد مختلفی دارد که یکی از آنها درد است.
رنج قوت، توان و دوام آدمی را کاهش و از بین میبرد و معمولا با درد مزمن همراه و ساختار روانی را آسیب میزند.
رنج افسردگی نیست ولی شبیه آن است.
درد اجتنابناپذیر ولی رنج خودساخته و اغلب اجتنابپذیر و به انتخابهای ما بستگی دارد.
اگر چیزی یا شخصی یا موضوعی شما را رنج میدهد میتوانید از او دوری کنید یا راهی برایش پیدا کنید.
خیام رباعی سرا و ریاضیدان معروف ایران چنین میسراید:
از دی که گذشت هیچ از او یاد مکن فردا که نیامده است فریاد مکن
برنامده و گذشته بنیاد مکن حالی خوش باش و عمر بر باد مکن
باقی ماندن در گذشته و اندیشه به آینده میتواند بر روحیه و رفتار انسان تاثیر و زندگی را در هالهی غم و اندوه فرو برد.
درد و رنج هم خوبند و هم بد با دو دیدگاه مثبت و منفی قابل بررسیاند.
آدمی طالب قدرت و بقاست و بقا عموما با شادی و لذت در تضاد است.
مغز آدمی برای بقا کار میکند و ذهن به دنبال تهدیدها و قیاسها میگردد.
نگاه به بدترین حالات و احتمالات بیانگر یافتن تهدید است و این مسئله با شادی و نشاط در تضاد است.
درد اگر خوب است چون صدای حقیقی است یعنی:
«تو گم شدهای به خانه برگرد.»
اگر بد است، چون به خودمان دروغ میگوئیم تا از درد در زندگیمان اجتناب کنیم.
ما روش گول زدن خود را نمیبینیم.
ما رنج میکشیم زیرا از زندگی، مرگ و درسهای آنها فرار میکنیم.
برای شفا باید دانش پدیدار شود بنابراین شفا هنگامی رخ میدهد که آنچه از آن اجتناب میکنیم. تحمل کنیم تا دانش پدیدار شود.
به واقعیت نزدیک شوید تا انکار ناپدید شود.
انتهای پیام/