استمداد كشاورز زحمتكش روستاي گسكمينجان شاندرمن از مسئولان براي حل مشكل ملكي

پايگاه اطلاع‌رساني آواي سبز آرام:
بهروز رضايي از كشاورزان زحمتكش و پرتلاش و مجرب روستاي گسكمينجان شاندرمن است كه از مدتي قبل در رابطه با تقسيم زمين بين اعضاي خانواده خود، با مشكلاتي از ناحيه اداره منابع طبيعي مواجه شده و اين در حالي است كه اين روستايي زحمتكش اسناد قانوني كه دال بر مالكيت وي بر اين اراضي است را در اختيار دارد.
به منظور اطلاع‌ از مشكل اين روستايي پرتلاش و مجرب و انعكاس آن به مسئولان تصميم‌گير جهت حل مشكل مصاحبه‌اي با وي انجام داديم كه ماحصل آن را در ادامه مي‌خوانيد:
بهروز رضايي كه اكنون 69 بهار را پشت‌سر گذاشته مانند اغلب روستانشينان، از دوران كودكي و نوجواني به كار در مزرعه و كشت و توليد محصولات زراعي اشتغال داشت، وي در اين مصاحبه گفت: حدود 20 هزار متر (دو هكتار) زمين در مالكيت و مديريت خود دارم كه از قديم‌الايام روي اين اراضي به كار در عرصه‌هاي زراعي، دامداري، كارخانه چوب‌بري و… اشتغال داشته‌ام. حتي در مقطي از دوران جواني خود در زمينه ساخت و توليد صنايع دستي نيز فعاليت داشته و در دوران دفاع مقدس جعبه‌هاي ويژه مهمات را براي جهاد كشاورزي توليد مي‌كردم.
بهروز رضايي با قدرداني از مسئولان ادارات و ارگان‌هاي مربوطه كه در مقاطع مختلف با وي همكاري و تعامل داشته‌اند و به خصوص در ساخت واحد مسكوني از تسهيلات وام بانكي بهره‌مند شده، افزود:  اكنون كه فرزندان من بزرگ شده و تشكيل خانواده مستقل داده‌اند؛ در صدد تقسيم زمين بين فرزندان خود بر آمدم.
وي اضافه كرد: در اين راستا ادارات مربوطه اعم از مركز خدمات جهاد كشاورزي، اداره محيط زيست، اداره اماكن و ديگر ارگان‌هاي مربوطه همكاري و تعامل لازم را به عمل آورده مراتب را مورد تأييد قرار دادند. معذالك جنگلداري (اداره منابع طبيعي) مدعي شده كه حدود يك هزار و 400 متر از اراضي من حريم جنگل است.
بهروز رضايي ادامه داد: هنگامي كه مدارك مستند خود را در پاسخ به اين ادعا، دال بر مالكيت اراضي ارايه دادم؛ گفتند در نقشه‌اي كه ما در اختيار داريم اين يك هزار و 400 متر حريم جنگل است!
وي در همين زمينه اضافه كرد: در دوران دفاع مقدس در همان نقطه ادعايي جنگلداري، كارگاهي احداث و به كار چوب‌بري و به خصوص ساخت جعبه مهمات براي جهادسازندگي (وقت) اشتغال داشتم.
اين كشاورز زحمتكش و مجرب سپس با گراميداشت ياد و خاطره مرحوم پيروي افزود: در دوره تصدي آن مرحوم؛ جنگلداري چنين ادعايي نداشت و در عين حال با ما همكاري و تعامل مي‌كرد. حتي پيش از آن و در زمان جنگ تحميلي مدارك و مستندات و نامه‌هايي از فرمانداري و بخشداري (وقت) در اختيار دارم كه در صدر سربرگ نامه‌ها عبارت «جنگ، جنگ تا پيروزي» نوشته شده و به ضميمه سند مالكيت ما بر اراضي را تأييد مي‌كند. متأسفانه مسئولان فعلي جنگلداري اين مدارك، مستندات و نامه‌هاي همتاهاي قبلي خود را قبول ندارند!!!
در پاسخ به پيگيري‌هاي من؛ اعلام كردند كه شكايت كند و من نيز در محكمه طرح دعوي (به نيابت از همسرم كه خانه به نام او سند زده شد) نمودم.
وي با بيان اينكه در پي طرح شكايت كارشناس به منطقه و اراضي من عزيمت كرد، گفت: كارشناس محترم پس از بررسي اسناد و مدارك از من خواست كه روي يك هزار و 70 متر از اراضي كار خود را ادامه دهم!
بهروز رضايي افزود: اكنون سوالي كه مطرح مي‌شود اينست چگونه زميني كه حداقل سه نسل در مالكيت خاندان ما بوده و در سال 42 با دست نوشته از سوي مادربزرگ به من، برادر و خواهرانم انتقال يافته، اكنون مورد ادعاي جنگلداري قرار گرفته؛ در حالي كه زير ساخت‌هاي آب و برق در آن تعبيه شده و كنار رودخانه و حريم هم نمي‌باشد.
اين كشاورز زحمتكش از مسئولان ذيربط تقاضا كرد مشكلي كه از ناحيه جنگلداري (اداره منابع طبيعي) براي او ايجاد شده و در اين سن موجبات اضطراب و استرس او را فراهم ساخته؛ دقيقاً مورد رسيدگي و مدارك و مستندات كه در اختيار دارد لحاظ شود.
بهروز رضايي به طور مشخص از مقامات قضايي منطقه و استان استدعا نمود به اين موضوع ورود نموده و حق مشروع و قانوني وي (مالكيت بر زمين) را استيفا نمايند.
گفتني است: بهروز رضايي كشاورز زحمتكش و مجرب روستاي گسكمينجان شاندرمن در اين مصاحبه تأكيد كرد: آرزوي من اينست كه در دوران حيات، كار تقسيم اراضي خود را بين فرزندان و وراث انجام داده و از اين حيث آسوده‌خاطر شوم تا بعد از سفر ابدي به دنياي باقي؛ فرزندان و وراث با مشكل مواجه نشوند.