اضافه شدن مشکلی بردیگر مشکلاتِ کشاورزان، حملات گراز ها به مزارع برنج لشکاجان رودسر

آوای سبز: حملات وحشیانه «خوک ها» به مزارع برنج لشکاجان رودسر باعث شده زارع بدبخت تا پاسی از شب از مزرعه خود حراست کند…

روزها کار کشاورزی و شب ها بیداری، پس کی بخوابند کشاورزان لشکاجان؟!

برای  ممانعت  وجلوگیری از خوک ها که به کرت ها و مرزهای شالیزارهای منطقه لشکاجان (رودسر) آسیب جدی وارد می کنند، از ابزار نصب گونی آرد یا برنج و چند قطعه چوب و…. در اول کرت ها استفاده می کنند که در تصاویر نمونه ای از این  موانع وسدها نمایش داده شده است.

زنان و مردان زارع  سالخورده می گویند، یکی  دوسالی است که  «گرازها» به زمین های برنج ما حمله ور می شوند، قبلا این حیوانات یا نبودند و یا کمتر بودند. شاید آشیانه های آنها بخاطر زندگی صنعتی و ماشینی بهم ریخته و برای تهیه غذا بخصوص  «کپیش» یا  «آب دزدک» در داخل کرت ها لانه می کنند و از  شهد شیرین ساقه های برنج، از ته تغذیه می کنند، خوک ها آنها را می خورند و داخل آب نمی روند، ولی منجر  به خرابی مرزها می شوند….

کوتاه و گویا: «ما شهید داده ایم» ما شهید داده ایم  تا دانا باشیم، پرکار باشیم، ایثارگر باشیم، پرمطالعه باشیم، دلسوز باشیم،مدیر و مدبر باشیم، امر به معروف کنیم، نهی از منکر کنیم.و… الحمدالله اکنون ما از نعمت؛ برق، آب، گاز، جاده و… محروم نیستیم.

در گذشته های نه چندان دور، در لشکاجان، توده مردم  نه پول داشتند و نه هیچگونه امکاناتی  رفاهی دیگر. ما با پای پیاده از مسیر جاده  «مالرو» به زبان محلی گیلکی  «بونگرد» از مسیر مزارع مردابن، کلمجان و گرچپشت می رفتیم مدرسه و از ساعت 1یا2 عصر از دبیرستان پیش ساخته  «دکتر شریعتی» آنزمان از همین راه بر می گشتیم منزل!

شکر خدا اکنون جاده و تعداد وسایل نقلیه از آدم هم بیشتر است که از آنها برخورداریم. سخنم این است امروز امکانات  فراوان است و مشکلات نیز؛ زیست محیطی، کشاورزی و زمین خواری و کوه خواری و…. زیاد شده است و این مسائل در اولویت برنامه ریزی مسئولان نیست، یاد گرفته ایم که  کارها و گره ها را ، تقی به نقی و نقی به تقی ارجاع می دهیم و گوش شنوایی نیست!

حال که گوش شنوایی نباشد پس ما 1000بار خواهیم گفت. ما شهید داده ایم تا مشکلات جامعه را از ناهمواری هموار کنیم، ما شهید داده ایم که مسئولان باند بازی و بند بازی نکنند، ماشهید داده ابم تا افرادی نظیر  روح الله قهرمانی ها و شهید علی انصاری بر مسند قدرت بنشینند و از پشت میز قدرت بلند شوند و تمام روستاهای محروم  را از نزدیک بازدید میدانی کنند؛ اگر کاری و گرهی از آلام مردم دردمند را هم باز نکنند لااقل با مردم باشند….. «حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس /در بند آن مباش نشنید یا شنید»

به قلم ‌علیرضا آرام

انتهای پیام/