دکتر بابک صبری: بیشترین سودِ من اینست که احساس می کنم منشا اثر هستم.

آوای سبز: گفتگویی صمیمانه با دکتر بابک صبری پزشک عمومی بخش رحیم آباد شهرستان رودسر و یکی از پزشکان همراه و همدل با مردم در منطقه، انجام داده ایم که در ادامه می آید:
*آقای دکتر لطفا از خودتان بگویید؟
اهلِ ایرانم من، ساکن گیلان و اصالتاً آذری، ضمنِ سلام، ابتدا مایلم مراتب سپاس خودم را از همراهی مردم در رعایت نکات بهداشتی بخصوص در دوره همه گیری کرونا ابراز کنم.
*کدام دانشگاه تحصیل کردید و مشوق شما چه کسی بود؟
در دانشگاه مشهد تحصیل کردم و در خصوص مشوقم باید بگویم که من در زمان قبل انقلاب در منطقه مزدوران که مرز شوروی سابق است سرباز بودم درآنجا پزشکی بود به نام دکتر لطیف که اهل تبریز و همشهری خودمان بود و چون بخاطر مواضع سیاسی، سرباز صفر تلقی می شد زیر مجموعه گروهان ما بود دوستی با ایشان در آن محیطِ نظامی ادامه داشت تا اینکه روزی به من گفت که استعدادهایی در تو می بینم که بهتر است این جزوات را بخوانی و وقت خودت را تلف نکنی در نتیجه سال ۵۶ پزشکی تهران پذیرفته شدم ولی بخاطر علاقه ای که به دوستان مشهدی داشتم به آنجا رفتم…
*چه مدت است که در رحیم آباد سکونت دارید و طبابت می کنید؟
۳۳سال است که اینجا هستم، خطه ی اشکورات و رحیم آباد مردم خونگرم و طبیعت بسیار زیبایی دارد و انسان احساسِ امنیت خاطر می کند و بیشترین سودِ من اینست که احساس می کنم منشاء اثر هستم و سعی می کنم که بدونِ تحمیلِ هزینه های سرباری به تشخیص و درمانِ بیماران کمک کنم.
*چه چیزی شما را به مدارا کردن با مردم در این شغل گرایش داد و این درحالیست که خیلی از همکارانتان اینطور نیستند ؟
چرا، در شرقِ گیلان بسیاری از همکاران از وقت و انرژی و جیب شان برای بیماران مایه می گذارند چنانکه در اپیدمیِ اخیر هم شاهد آن بودیم، بنده هم در حدّ بضاعتم در خدمتِ مردمِ مهربانِ این سامان هستم خصوصاً اینکه، بافتِ سنّتیِ این دیار مرا بیادِ محله ی آذریها در تهران می اندازد که پدرم بخاطرِ جنبشِ دهقانیِ تبریز، به آنجا تبعید بود و من هم همانجا بدنیا آمدم، همان بافتِ فرهنگی که اکنون بنوعی در اینجا با آن عجینیم.
*آقای دکتر، نکته جالب توجه در مطب شما صندوقی است که جهت کمک به مردم است درخصوص آن صندوق بفرمایید تا الگویی برای دیگران باشد؟
این صندوق به مقتضیای زمان و مشکلاتِ معیشتی عمده ای است که مردم بویژه قشرِ آسیب پذیر، با آن روبرو هستند و ما مجبوریم که یکسری پشتوانه از کسانی که دارای تمکن مالی هستند فراهم کنیم و خود نیز اندکی بر آن بیافزاییم تا از خانواده های نیازمندی که در این وانفسای اقتصادی دچارِ مشکلاتِ دارو و درمان می شوند حمایت کنیم بخصوص در موارد اورژانس که بخاطرِ ضعف مالی، فرصت طلایی golden time را از دست ندهیم و عوارضِ بیماری را به حداقل برسانیم…

*چرا مردم شما را در کنارِ طبابت، یک منتقدِ ادبی می شناسند؟
شاید بخاطرِ علاقه ام به تاریخ و فرهنگِ این کشور باشد و انتقادهایی که از شیوه ی مسئولان دولتی در کشور دارم و بعضا نیز در حدّ بضاعتم دست به قلم می شوم و از فاصله ی طبقاتی و سوء استفاده های مالی و بی توجهیِ آقایان به مقوله ی فرهنگ و ادب می نویسم، با اینکه می دانم (امنیت) مولفه خیلی مهمی برای کشورداری است ولی حاکمان ما، روی آن خیلی مانور می دهند و سرمایه گذاری می کنند ولی از ریخت و پاش در معیشت (اقتصاد) و هرج و مرج در فضیلت (فرهنگ) غافل مانده اند که شاهدِ تاثیراتِ منفیِ این بی کفایتی در جامعه هستیم و هرچه درباره ی آن بگوییم کم است، هرچند که بقولِ آندره ژید « اگر هم گوش شنوایی نیست هزار بار باید گفت… »
*چه صحبتی با افرادی که از نعمات مادی برخوردارند جهت کمک به خانواده‌های محروم دارید؟
انصافاً 80 درصد مردم برخوردار نیستند ولی فلسفه زندگی هم، همین فراز و نشیب‌ها و غم ها و شادی ها و امیدها و نومیدی ها، سلامت و بیماری ها و محرومیت و برخورداری هاست که هیچکس را هم از آن گریزی نیست، لذا طبیعی است که ما هم با شیخِ شیراز و همه ی نیکان و نیک اندیشانِ روزگار، دمساز و هم آواز باشیم که “چو عضوی به درد آورد روزگار….. دگر عضوها را نماند قرار…”
*آقای دکتر نگاه شما در مورد فرهنگ و آسیب های اجتماعی چیست ؟ و چه راهکارهایی می دهید؟
بعنوان یک سخن دوستانه و راهکارِ کاربردی، ارتباطِ مستمر با اتحادیه ها، انجمن های مردمی NGO و مطبوعاتِ آزاد، بنحوی که اقشارِ مختلفِ اجتماعی بتوانند بدونِ اصطکاک با حاکمیت، حقوقشان را از طریقِ این اهرم های ملّی احقاق کنند و استعدادهای فروخفته در طبقه ی متوسطِ جامعه را شکوفاتر نمایند…، به امید آنروز
(قرارداد با بیمه ها و کلیه خدمات پزشکی عمومی
آدرس:گیلان،رحیم آباد، جنب بانک صادرات )

تلفن 42772662-013

انتهای پیام/